Dziś, w Wielki Piątek, o godzinie 18:00 zgromadziliśmy się wspólnotowo, by uczestniczyć w Liturgii Męki Pańskiej – jednym z najważniejszych i najbardziej poruszających momentów Triduum Paschalnego. Liturgii przewodniczył ks. Piotr Baran, który w swojej pełnej refleksji homilii odniósł się do znaczenia Krzyża w naszym codziennym życiu. W sposób stanowczy, a zarazem pełen troski przestrzegł:

“Jeśli dzisiaj zdejmuje się Krzyż ze ścian, jutro zdejmie się go z sumień. A potem – z ludzkich serc. Jeśli dziś się milczy, jutro będzie się bało mówić, że się wierzy. I tak krok po kroku – społeczeństwo może stać się piękne z zewnątrz, ale puste w środku. Jak grób pobielany.”

Liturgia Męki Pańskiej, wyjątkowa w swojej formie, rozpoczęła się ciszą i pokornym upadkiem celebransa przed ołtarzem – znakiem uniżenia wobec tajemnicy Krzyża. Następnie przeżywaliśmy Liturgię Słowa, w centrum której znalazł się uroczysty opis Męki Pana naszego Jezusa Chrystusa według św. Jana. To właśnie ten fragment Ewangelii w sposób szczególny uświadamia nam ogrom miłości Boga do człowieka, objawionej w cierpieniu i śmierci Jego Syna.

Po rozważaniu Słowa Bożego nastąpiła rozbudowana i głęboka modlitwa powszechna, w której Kościół modlił się za cały świat – za wiernych i niewierzących, za pasterzy i lud Boży, za cierpiących, za rządzących oraz o pokój i zbawienie dla całej ludzkości.

Centralnym punktem dzisiejszej liturgii była adoracja Krzyża – znaku naszego odkupienia. W atmosferze skupienia i modlitwy podchodziliśmy, by oddać cześć Krzyżowi poprzez przyklęknięcie lub skłon. Był to moment szczególnego zjednoczenia z cierpiącym Chrystusem i świadomego przyjęcia Jego miłości.

Po obrzędach Komunii Świętej, w której przyjęliśmy Ciało Chrystusa konsekrowane dzień wcześniej podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej, w uroczystej i pełnej zadumy procesji przenieśliśmy Najświętszy Sakrament do Grobu Pańskiego. Tam, w ciszy i modlitewnej adoracji, trwamy przy Jezusie – oczekując z nadzieją poranka Zmartwychwstania.

Zdjęcia